Αυτό είναι το περιεχόμενο του κουτιού. Μερικά μικρά κουταβάκια. Αλλά, ας πάρουμε τα πράγματα από την αρχή.
Μια μέρα λοιπόν, κάποιος αποφάσισε να υιοθετήσει ένα σκυλί. Πήγε στο χώρο της φιλοζωικής και ζήτησε να δει τα σκυλιά που είχαν προς υιοθεσία. Ο υπεύθυνος τον έβγαλε στην πίσω αυλή. Εκεί θα έβρισκε σίγουρα το σκυλί που ήθελε. Ψάχνοντας στο χώρο, είδαν αυτό το κουτί. Είχε μέσα 12 κουτάβια. 8 από αυτά ήταν μόλις 5 εβδομάδων. Τα μικρά αυτά έχουν ανάγκη από γάλα. Πρέπει να τρέφονται κάθε 2 ώρες. Όλο το 24ώρο…
Ο καιρός τις τελευταίες μέρες ήταν πολύ άσχημος και έτσι δεν μπορούσε η φιλοζωική να δεχτεί κόσμο πρόθυμο να αναλάβει ένα σκυλί. Στο διάστημα όμως αυτό, ο αριθμός των προς υιοθεσία σκυλιών αυξήθηκε… Με αποκορύφωμα φυσικά αυτά τα μικρά κουταβάκια.
Μια σκυλίτσα όμως ανέλαβε να τα προστατέψει. Πήγε και στήθηκε από δίπλα τους. Δεν άφηνε κανέναν να τα πλησιάσει. Το μητρικό φίλτρο χτύπησε μέσα της, κι ας μην ήταν δικά της… Κι ας μην ήταν μάνα η ίδια. Οι υπάλληλοι δεν ήξεραν τι να κάνουν. Τα μικρά είχαν άμεση ανάγκη από φροντίδα. Έπρεπε κάπως να πλησιάσουν το κουτί. Έπρεπε να βγάλουν τα μικρά από μέσα.
Μετά από αρκετές προσπάθειες και αρκετή ώρα, η σκυλίτσα «επέτρεψε» στους υπαλλήλους να κάνουν τη δουλειά τους. Έτσι αυτοί βγάλαν τα μικρά από το κουτί και τα τοποθέτησαν στην κοιλιά της σκύλας.
Τα μικρά ένιωσαν τη ζεστασιά της σκυλίτσας. Ένιωσαν ασφάλεια. Άρχισαν να πιπιλούν τη σκύλα. Ένστικτο βλέπεις…
Ένστικτο ε; Αυτό που έκανε όμως η σκυλίτσα πώς λέγεται; Μετά από μερικές ώρες, η σκυλίτσα αυτή που όπως είπα δεν είχε δικά της μικρά και δεν ήταν η ίδια μάνα, άρχισε να παράγει γάλα. Αρκετό ώστε να ταΐσει όλα τα μικρά. Αυτό δεν είναι ένστικτο;
Οι υπάλληλοι του χώρου ονόμασαν τη σκυλίτσα «Vida». Στα πορτογαλικά αυτό θα πει «ζωή»
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου