Αν η περιοχή που βρίσκεται το ζώο είναι μακριά από τον τόπο κατοικία μας ή την έδρα του φιλοζωικού σωματείου
1. Παίρνουμε τηλέφωνο στο Αστυνομικό Τμήμα της περιοχής, που έγινε ή γίνεται το έγκλημα, και ζητάμε ευγενικά αλλά με δυναμικό τρόπο να πάνε να ελέγξουν την καταγγελία.
2. Ταυτόχρονα τους στέλνουμε με φαξ και μια επιστολή, (προσαρμοσμένη στα δεδομένα κάθε καταγγελίας), στην οποία αναφέρεται ξεκάθαρα το τι ζητάμε να κάνουν, δηλαδή το να τηρηθούν οι νομικές διατάξεις για την ευζωία του ζώου, τους οποίους και αναφέρουμε στην επιστολή (φαγητό, νερό, στέγη κ.τ.λ.).
3. Παρακολουθούμε ΣΤΕΝΑ την εξέλιξη της υπόθεσης παίρνοντας τηλέφωνα στο Αστυνομικό Τμήμα μέχρι να έχουμε απάντηση. Ο χειρισμός της υπόθεσης στη συνέχεια είναι ανάλογος με αυτά που θα μας πει η Αστυνομία σχετικά με τα όσα διαπίστωσε. Αν κάποιος δεν βγάζει άκρη με τις αστυνομικές αρχές επικοινωνεί με τη Συντονιστική Επιτροπή Φιλοζωικών Σωματείων για να λάβει ο οδηγίες για τα περαιτέρω.
Η υπόθεση θα έχει κλείσει, μόνο όταν αποκατασταθούν οι συνθήκες διαβίωσης του ζώου και αφού γίνει μήνυση αυτεπάγγελτα από την Αστυνομία. Και εδώ όμως ισχύει το αυτόφωρο και αυτό το επισημαίνουμε στην επιστολή μας και ζητάμε από την Αστυνομία να το τηρήσει.
Σε βαριές κακοποιήσεις ζητάμε με επιστολή μας προς τον Εισαγγελέα της περιοχής να δώσει εντολή για την προσωρινή αφαίρεση του ζώου από τον ιδιοκτήτη του. Η επιστολή που θα βρείτε εδώ αποτελεί ένα παράδειγμα το οποίο μπορείτε να χρησιμοποιήσετε ανάλογα ώστε να γνωρίζετε το τι ζητάμε από τις Εισαγγελικές Αρχές.
Όταν κινδυνεύει άμεσα η ζωή του ζώου, το παίρνουμε αμέσως και το πάμε στον κτηνίατρο και κάνουμε μετά την επιστολή στον Εισαγγελέα εξηγώντας το έκτακτο της ανάγκης, αφού ζωή του ζώου διέτρεχε άμεσο κίνδυνο!
Αν η κακοποίηση συμβαίνει κοντά στην έδρα του σωματείου ή στο σπίτι μας
1. Αρχικά πάμε και ελέγχουμε το αν αληθεύει η καταγγελία.
2. Αν βρούμε τον ιδιοκτήτη και αντιληφθούμε, ότι είναι συζητήσιμος - παρόλο που παραμέλησε το ζώο του ενδεχομένως λόγω άγνοιας (ανοησίας, βλακείας, αδιαφορίας) - τότε του εξηγούμε τις αλλαγές που πρέπει να κάνει δηλαδή… τον πάμε με το μαλακό, βοηθάμε αν μπορούμε στην αποκατάσταση των συνθηκών διαβίωσης και παρακολουθούμε, αν αυτές διορθώθηκαν.
3. Αν είναι εριστικός και αδιόρθωτος, τότε πάμε στην Αστυνομία και κάνουμε καταγγελία, ΟΧΙ ΜΗΝΥΣΗ, γιατί κάνοντας μήνυση θα πρέπει να πληρώσουμε το παράβολο που στοιχίζει 100 ευρώ.
Κρατάμε πάντα μαζί μας:
α. Την Εγκύκλιο της ΕΛ.ΑΣ. (η οποία περιλαμβάνει οδηγίες προς τους αστυνομικούς) δείχνοντας τους ότι είναι υποχρεωμένοι να ασχοληθούν με τις καταγγελίες για κακοποίηση ζώων). Έτσι ενημερώνουμε του άνδρες και τις γυναίκες της ΕΛ.ΑΣ. που βρίσκονται στο τοπικό Αστυνομικό Τμήμα, οι οποίοι ενδεχομένως να μην μας πάρουν στα σοβαρά.
β. Το έγγραφο της Αντιεισαγγελέως Εφετών Κρήτης που βλέπετε εδώ μπορούμε να το χρησιμοποιήσουμε για το ίδιο σκοπό.
Εισαγγελική Παραγγελία και Πρωτόκολλο Ευζωίας
Εντολή Γενικού Αστυνομικού Διευθυντής Κρήτης
Εγκύκλιος ΕΛ.ΑΣ. για την Αντιμετώπιση των Καταγγελιών από τα Αστυνομικά Όργανα
Αν οι αστυνομικοί αδιαφορούν, ειρωνεύονται κ.τ.λ., τους βάζουμε στη θέση τους και τους ενημερώνουμε, ότι θα προχωρήσουμε άμεσα σε αναφορά σε βάρος τους στα ανάλογα υπηρεσιακά τους όργανα καταγγέλλοντας τους στους προϊσταμένους τους, αν δεν κάνουν σωστά τη δουλειά τους. Εκεί συνήθως οι ειρωνείες και τα γελάκια τελειώνουν!
Από την Αστυνομία φεύγουμε, αφού έχουμε κάνει την καταγγελία και αφού την έχουμε υπογράψει. Κανονικά μετά την καταγγελία η Αστυνομία είναι υποχρεωμένη να προχωρήσει εκείνη σε μήνυση.
Μπορούμε όμως να τους ζητήσουμε να πάνε πρώτα επιτόπου, εκεί δηλαδή που βρίσκεται το ζώο, και να κάνουν συστάσεις στους ιδιοκτήτες, να δώσουν προθεσμία συμμόρφωσης μιας εβδομάδας περίπου, να τους επιστήσουν την προσοχή, ώστε να μην εξαφανίσει το σκυλί, και τους εξηγήσουν ότι η θέση τους επιβαρύνεται περαιτέρω αν δεν κάνουν ότι λέει ο νόμος.
Αν παρ’ όλα αυτά δεν συμμορφώνονται τότε θα γίνει η μήνυση. Θα πρέπει να γνωρίζουμε ότι ο δράστης - ιδιοκτήτης ακόμα και αν του γίνει μήνυση μπορεί να συνεχίζει να αδιαφορεί για να μη βελτιώνει τις συνθήκες διαβίωσης του ζώου του. (Αυτό το κενό θα το καλύψει το νομοσχέδιο, αν ψηφιστεί, με τα πρόστιμα, τα οποία προβλέπεται να είναι άμεσα καταβλητέα!).
4. Αν συντρέχει το αυτόφωρο (24 ή 48 ώρες ανά περίπτωση) το αναγράφουμε στην καταγγελία μας, και ΕΠΙΜΕΝΟΥΜΕ να πιέζουμε την Αστυνομία παίρνοντας τηλέφωνα διαρκώς κατά τη διάρκεια του 48ωρου για να δούμε αν ο δράστης της κακοποίησης συνελήφθη. Αν οι αστυνομικοί αδιαφορούν και λένε διάφορες δικαιολογίες όπως π.χ., έχουμε πολλά άλλα σοβαρά περιστατικά κ.τ.λ., τους ενημερώνετε ότι κατά την γνώμη σας ασκούν πλημμελώς τα καθήκοντά τους και πως επίσης αυτά θα τους αναφέρεται στους ανωτέρους τους!
Ακόμη και αν δεν γνωρίζουμε τον δράστη, κάνουμε ΠΑΝΤΑ την καταγγελία κατ’ αγνώστων. Αν έχουμε ενδείξεις για το ποιος το έκανε, π.χ. αν κάποιος απείλησε, ότι θα το κάνει, τις αναφέρουμε ΠΑΝΤΑ και ας λένε οι αστυνομικοί, ότι δεν είναι στοιχείο αυτό. ΕΙΝΑΙ ΣΤΟΙΧΕΙΟ και υπάρχουν και σχετικές δικαστικές αποφάσεις γι’ αυτό.
Θα επιμένετε να διεξάγουν έρευνα στην περιοχή, πριν στείλουν τη δικογραφία στον εισαγγελέα. Συνήθως αυτό κάνουν - στέλνουν δηλαδή τη δικογραφία στην Εισαγγελία χωρίς έρευνα - αλλά αυτό δεν είναι σωστό. Πρέπει να κάνουν έρευνα πρώτα και μετά να διαβιβάσουν τη δικογραφία στον εισαγγελέα. Η έρευνα αποσκοπεί στο να συγκεντρωθούν στοιχεία ή και να βρεθεί ο δράστης.
Συνήθως αυτό δεν είναι εύκολο, οπότε η έρευνα αποσκοπεί στο να μάθουν οι κάτοικοι, ότι η Αστυνομία ερευνά, και αυτό για κάποιους λειτουργεί ανασταλτικά, δηλαδή φοβούνται και δεν το επαναλαμβάνουν. Η έρευνα δρα και προληπτικά αφού είναι μια μορφή παραδειγματισμού - εκφοβισμού.
Δημοσιοποιούμε το περιστατικό
1. Μπορούμε να γράψουμε μια σύντομη επιστολή αναφορικά με το συμβάν (απαντώντας στα εξής βασικά ερωτήματα: ποιος, που, πότε, που και γιατί) και μαζί με φωτογραφικό υλικό (που μπορούμε να έχουμε τραβήξει και από το κινητό μας) το στέλνουμε μ’ ένα email στις τοπικές εφημερίδες, στις ιστοσελίδες και στα blog της περιοχής μας αλλά και τα φιλοζωικά σάιτ που ασχολούνται συστηματικά με τέτοια ζητήματα και γνωρίζουν πώς να τα προβάλουν.
2. Σε ιδιαίτερες περιπτώσεις μπορούμε να καλέσουμε και τα τοπικά κανάλια αμέσως, αλλιώς την άλλη ημέρα κάνουμε δήλωση στο τηλεοπτικό κανάλι, η οποία μεταδίδεται στα δελτία ειδήσεων.
3. Κολλάμε αφίσες στην περιοχή, ρίχνουμε υλικό (αν το σωματείο διαθέτει ή αν δεν διαθέτει είναι πολύ εύκολο να βρείτε) στα σπίτια που είναι κοντά στην περιοχή.
4. Σε κάποιες περιπτώσεις, που το όνομα των δραστών και το που μένουν είναι γνωστό, έχουν πραγματοποιηθεί ακόμα και διαμαρτυρίες φιλόζωων έξω από το σπίτι αυτών που εγκληματούν… ώστε όλη η γειτονιά να μάθει ποιος κάνει τι.
Θυμηθείτε ότι ειδικά στις μικρές - κλειστές κοινωνίες ο διασυρμός είναι η καλύτερη τιμωρία… Εννοείται ότι ποτέ δεν βρίζουμε, μόνο διαμαρτυρόμαστε! Έτσι ώστε να μη βρεθούμε εμείς υπόλογοι!
Τι κάνουμε για τις δηλητηριάσεις
Αν το ζώο ζει
1. Η πρώτη μας μέριμνα είναι να το σώσουμε παρέχοντάς του τις πρώτες βοήθειες, τις οποίες πρέπει να γνωρίζουμε ποιες είναι και να είμαστε εφοδιασμένοι με τα απαραίτητα (π.χ. ενέσεις ατροπίνης – αντίδοτο των δηλητηρίων τις οποίες έχουν σχεδόν όλοι οι κτηνίατροι).
2. Αμέσως μετά το πάμε στον κτηνίατρο.
3. Από τον κτηνίατρο ζητάμε γνωμάτευση.
4. Τραβάμε φωτογραφίες (ακόμα και από το κινητό μας).
5. Ενημερώνουμε την Αστυνομία κάνοντας καταγγελία και κάνουμε ΌΛΑ τα παραπάνω που αναφέρουμε για τις κακοποιήσεις.
Αν το ζώο είναι νεκρό
1. Καλούμε την Αστυνομία να έλθει στον τόπο του συμβάντος. Συνήθως οι αστυνομικοί αδιαφορώντας, αρνούνται να έρθουν και λένε διάφορα («δεν μπορούμε, δεν έχουμε περιπολικό, έχουμε σοβαρότερα ζητήματα»). Επιμένουμε λέγοντας τους ότι πρέπει να έλθουν, επειδή υποχρεούνται να έλθουν. Φυσικά τους ενημερώνουμε ότι θα προβούμε σε νόμιμες ενέργειες και ότι θα ενημερώσουμε το Υπουργείο Προστασίας του Πολίτη και τα κεντρικά της ΕΛ.ΑΣ., τις τοπικές εφημερίδες και τα κανάλια για την αδιαφορία που επιδεικνύουν.
2. Αν η μέρα και η ώρα είναι εργάσιμη, πρέπει να έρθει και η Κτηνιατρική Υπηρεσία για να πάρει σπλάχνα από το ζώο, ώστε να γίνει τοξικολογική ανάλυση και να εντοπιστεί το δηλητήριο που χρησιμοποιήθηκε. Την Κτηνιατρική Υπηρεσία της Περιφέρειας κανονικά πρέπει να την ειδοποιήσει η Αστυνομία.
Διαφορετικά το κάνουμε εν ανάγκη και εμείς, καλώντας τον Δήμο της περιοχής, ώστε να μάθουμε, που πρέπει να καλέσουμε, ή στον τηλεφωνικό κατάλογο του Ο.Τ.Ε. στο 11888 ή σε όποια άλλη γραμμή πληροφοριών θέλουμε, ώστε να μας συνδέσουν και απευθείας.
Στη συνέχεια ακολουθούμε τις ενέργειες, που ήδη έχουμε περιγράψει σε συνεργασία με την Αστυνομία, καταγγελία (όχι μήνυση για να μη πληρώσουμε το παράβολο των 100 ευρώ) και όλα τα ανωτέρω αναφερόμενα.
Αναρτήθηκε απο zoosos.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου