Τα συμπεράσματα, ωστόσο, προκαλούν έκπληξη: είναι οι ιδιοκτήτες που είναι κυρίως υπεύθυνοι για τις επιθέσεις που οφείλονται σε τάσεις κυριαρχίας ή του ανταγωνισμού από τα κατοικίδια ζώα τους;
Η ερευνητική ομάδα του Πανεπιστημίου της Κόρδοβα (UCO) έχει καθορίσει μια σειρά από εξωτερικούς παράγοντες που είναι εγγενείς στα σκυλιά με σκοπό να κατανοήσουν επιθετικότητα τους, και που έχουν παρατηρήσει ότι οι εξωτερικοί παράγοντες και ο ιδιοκτήτης έχουν μεγαλύτερη επιρροή στην ζώα.
Σύμφωνα με τον κ. Joaquín Pérez-Guisado, ο κύριος συντάκτης της μελέτης και ερευνητής από το UCO, επισημαίνει ότι μερικοί από τους παράγοντες που προκαλούν επιθετικότητα σε σκύλους είναι τα εξής: πρώτη φορά ιδιοκτήτης σκύλου? Αποτυχία να υποβάλλουν τον σκύλο με μία βασική εκπαίδευση υπακοής? δεν χρησιμοποιούν σωματική τιμωρία όταν χρειάζεται? αγοράζουν ένα σκύλο ως δώρο, όπως ένας σκύλος-φύλακας? αφήνουν το σκύλο με σταθερή παροχή τροφής, ή περνούν πολύ λίγο χρόνο με το σκυλί στο γενικά και για τις βόλτες του?
"Σε περίπτωση αδυναμίας εκπλήρωσης όλων αυτών των τροποποιητικών παραγόντων θα ενδυναμωθεί αυτό το είδος επιθετικότητας και θα είναι σύμφωνα με αυτό που στην καθομιλουμένη αποκαλούμε« το παιδί και το σκυλί όπως το μάθεις είναι »,ο Pérez-Guisado εξηγεί στην SINC.
Η μελέτη, που πρόσφατα δημοσιεύθηκε στην Εφημερίδα των Ζώων και Κτηνιατρικής, βασίζεται στα εξής γεγονότα: το 40% περίπου της επιθετικότητας λόγω κυριαρχίας σε σκύλους σχετίζεται στην έλλειψη γνώσεων εκ μέρους των ιδιοκτητών, που δεν έχουν εκπληρώσει τη βασική κατάρτιση υπακοής σα κατοικίδια ζώα τους ή έχουν πραγματοποιήσει μόνο το ελάχιστο μέρος της εκπαίδευσης.
Η Φυλή (ράτσα) έχει λιγότερη επίδραση στην επιθετικότητα
Οι Ισπανοί, μελέτησαν 711 σκύλους (354 αρσενικάκαι 357 θυλικά), εκ των οποίων 594 ήταν καθαρόαιμα και 117 ήταν ημίαιμα σκυλιά ηλικίας άνω του ενός έτους. Μεταξύ των φυλών που παρατηρήθηκαν ήταν η Bull Terrier, η American Pit Bull Terrier, της Αλσατίας, μπόξερ, τα ροτβάιλερ, τα Doberman, καθώς και φαινομενικά πιο υπάκουες φυλές όπως το Δαλματίας, το ιρλανδικό Σέττερ, το Golden Retriever, Retriever του Λαμπραντόρ , το μικροσκοπικό Poodle, το Chihuahua, η Pekinese, ή το γαλλικό μπουλντόγκ, που εμφανίζουν, επίσης, κυρίαρχη συμπεριφορά.
Σύμφωνα με τον Perez-Guisado, ορισμένες φυλές, το άρρεν φύλο, ένα μικρό μέγεθος, ή μια ηλικία μεταξύ 5-7 ετών «αποτελούν παράγοντες που συνδέονται με μεγαλύτερη επιθετικότητα λόγω κυριαρχίας». Παρ 'όλα αυτά, αυτοί οι παράγοντες έχουν «ελάχιστη επίδραση» για το αν ο σκύλος συμπεριφέρεται επιθετικά. Παράγοντες που συνδέονται με ενέργειες του ιδιοκτήτη αποτελούν μεγαλύτερη επιρροή.
Για να διορθώσετε τη συμπεριφορά του ζώου, ο ιδιοκτήτης θα πρέπει να το χειριστεί κατάλληλα και να «αποκαταστήσουν την κυριαρχία πάνω στο σκυλί", προσθέτει ο ερευνητής. Όσον αφορά τη σωματική τιμωρία, ο Pérez-Guisado επισημαίνει ότι "αυτή η μέθοδος δεν μπορεί να χρησιμοποιηθεί με όλα τα σκυλιά δεδομένου ότι ενέχονται κίνδυνοι, αν και θα μπορούσε να χρησιμοποιηθεί για να αποκατασταθεί η κυριαρχία πάνω σε κουτάβια ή μικρόσωμους σκύλους λόγω ευκολίας ελέγχου". Ωστόσο, "δεν πρέπει ποτέ να χρησιμοποιούνται ως πρόσχημα για τη θεραπεία ενός σκύλου και βάναυσα, δεδομένου ότι η σωματική τιμωρία θα πρέπει να χρησιμοποιείται περισσότερο ως ένας τρόπος για να φοβίσει και να αποδείξει την κυριαρχία που έχουμε πάνω στο σκυλί και όχι να προκαλούν μεγάλη ταλαιπωρία στο ζώο», είπε η κτηνίατρος .
Σύμφωνα με τον ερευνητή, "τα σκυλιά που εκπαιδεύονται σωστά δεν διατηρούν συνήθως επιθετική συμπεριφορά λόγω κυριαρχίας». Ο Pérez-Guisado αποδίδει αυτή την τη συμπεριφορά και με την ύπαρξη ορισμένων ιατρικών ή βιολογικών προβλημάτων », η οποία μπορεί να προκαλέσει αλλαγές στη συμπεριφορά του σκύλου".
Η ερευνητική ομάδα του Πανεπιστημίου της Κόρδοβα (UCO) έχει καθορίσει μια σειρά από εξωτερικούς παράγοντες που είναι εγγενείς στα σκυλιά με σκοπό να κατανοήσουν επιθετικότητα τους, και που έχουν παρατηρήσει ότι οι εξωτερικοί παράγοντες και ο ιδιοκτήτης έχουν μεγαλύτερη επιρροή στην ζώα.
Σύμφωνα με τον κ. Joaquín Pérez-Guisado, ο κύριος συντάκτης της μελέτης και ερευνητής από το UCO, επισημαίνει ότι μερικοί από τους παράγοντες που προκαλούν επιθετικότητα σε σκύλους είναι τα εξής: πρώτη φορά ιδιοκτήτης σκύλου? Αποτυχία να υποβάλλουν τον σκύλο με μία βασική εκπαίδευση υπακοής? δεν χρησιμοποιούν σωματική τιμωρία όταν χρειάζεται? αγοράζουν ένα σκύλο ως δώρο, όπως ένας σκύλος-φύλακας? αφήνουν το σκύλο με σταθερή παροχή τροφής, ή περνούν πολύ λίγο χρόνο με το σκυλί στο γενικά και για τις βόλτες του?
"Σε περίπτωση αδυναμίας εκπλήρωσης όλων αυτών των τροποποιητικών παραγόντων θα ενδυναμωθεί αυτό το είδος επιθετικότητας και θα είναι σύμφωνα με αυτό που στην καθομιλουμένη αποκαλούμε« το παιδί και το σκυλί όπως το μάθεις είναι »,ο Pérez-Guisado εξηγεί στην SINC.
Η μελέτη, που πρόσφατα δημοσιεύθηκε στην Εφημερίδα των Ζώων και Κτηνιατρικής, βασίζεται στα εξής γεγονότα: το 40% περίπου της επιθετικότητας λόγω κυριαρχίας σε σκύλους σχετίζεται στην έλλειψη γνώσεων εκ μέρους των ιδιοκτητών, που δεν έχουν εκπληρώσει τη βασική κατάρτιση υπακοής σα κατοικίδια ζώα τους ή έχουν πραγματοποιήσει μόνο το ελάχιστο μέρος της εκπαίδευσης.
Η Φυλή (ράτσα) έχει λιγότερη επίδραση στην επιθετικότητα
Οι Ισπανοί, μελέτησαν 711 σκύλους (354 αρσενικάκαι 357 θυλικά), εκ των οποίων 594 ήταν καθαρόαιμα και 117 ήταν ημίαιμα σκυλιά ηλικίας άνω του ενός έτους. Μεταξύ των φυλών που παρατηρήθηκαν ήταν η Bull Terrier, η American Pit Bull Terrier, της Αλσατίας, μπόξερ, τα ροτβάιλερ, τα Doberman, καθώς και φαινομενικά πιο υπάκουες φυλές όπως το Δαλματίας, το ιρλανδικό Σέττερ, το Golden Retriever, Retriever του Λαμπραντόρ , το μικροσκοπικό Poodle, το Chihuahua, η Pekinese, ή το γαλλικό μπουλντόγκ, που εμφανίζουν, επίσης, κυρίαρχη συμπεριφορά.
Σύμφωνα με τον Perez-Guisado, ορισμένες φυλές, το άρρεν φύλο, ένα μικρό μέγεθος, ή μια ηλικία μεταξύ 5-7 ετών «αποτελούν παράγοντες που συνδέονται με μεγαλύτερη επιθετικότητα λόγω κυριαρχίας». Παρ 'όλα αυτά, αυτοί οι παράγοντες έχουν «ελάχιστη επίδραση» για το αν ο σκύλος συμπεριφέρεται επιθετικά. Παράγοντες που συνδέονται με ενέργειες του ιδιοκτήτη αποτελούν μεγαλύτερη επιρροή.
Για να διορθώσετε τη συμπεριφορά του ζώου, ο ιδιοκτήτης θα πρέπει να το χειριστεί κατάλληλα και να «αποκαταστήσουν την κυριαρχία πάνω στο σκυλί", προσθέτει ο ερευνητής. Όσον αφορά τη σωματική τιμωρία, ο Pérez-Guisado επισημαίνει ότι "αυτή η μέθοδος δεν μπορεί να χρησιμοποιηθεί με όλα τα σκυλιά δεδομένου ότι ενέχονται κίνδυνοι, αν και θα μπορούσε να χρησιμοποιηθεί για να αποκατασταθεί η κυριαρχία πάνω σε κουτάβια ή μικρόσωμους σκύλους λόγω ευκολίας ελέγχου". Ωστόσο, "δεν πρέπει ποτέ να χρησιμοποιούνται ως πρόσχημα για τη θεραπεία ενός σκύλου και βάναυσα, δεδομένου ότι η σωματική τιμωρία θα πρέπει να χρησιμοποιείται περισσότερο ως ένας τρόπος για να φοβίσει και να αποδείξει την κυριαρχία που έχουμε πάνω στο σκυλί και όχι να προκαλούν μεγάλη ταλαιπωρία στο ζώο», είπε η κτηνίατρος .
Σύμφωνα με τον ερευνητή, "τα σκυλιά που εκπαιδεύονται σωστά δεν διατηρούν συνήθως επιθετική συμπεριφορά λόγω κυριαρχίας». Ο Pérez-Guisado αποδίδει αυτή την τη συμπεριφορά και με την ύπαρξη ορισμένων ιατρικών ή βιολογικών προβλημάτων », η οποία μπορεί να προκαλέσει αλλαγές στη συμπεριφορά του σκύλου".