Ελληνικός Ποιμενικός
Από τον ειδικό στα σκυλιά Εργασίας του κόσμου Clifford LB Hubbard Sidgwick &Jackson Limited London 1947
Τα μόνα αληθινά ελληνικά τσοπανόσκυλα είναι τα ολόλευκα σκύλιά που χρησιμοποιούνται από τους βοσκούς της Βαλκανικής, την Αλβανία , την Ήπειρο , τη Μακεδονία , νότια Ελλάδα και τον Παρνασσό . Αυτά έχουν άμεση σχέση με το μάλλον μικρό Maremmani της Ιταλίας , το μέσο Kuvasz της Ουγγαρίας , και το μεγαλόσωμο σκύλο των Πυρηναίων στα γαλλο- ισπανικά σύνορα .
Σε γενικές γραμμές η κατασκευή του ελληνικού τσοπανόσκυλου είναι κάτι μεταξύ του Kuvasz και του Πολωνικού τσοπανόσκυλου , με καθαρό λευκό χρώμα ή λευκό με πιθανώς μπεζ ή κίτρινα σημεία στο κεφαλή ή στα πλευρά .
Τα βαριά μαύρο -και- tan , τρίχρωμα και ασπρόμαυρα σκυλιά που βρέθηκαν στην Σπάρτη είναι διασταυρωμένα με σκυλιά φρουράς και σπάνια χρησιμοποιούνται στα πρόβατα, μια φυλή που κατάγεται απο από τους Mολοσσούς και που εμποτίζεται με αίμα αλβανικό Wolfhound , στην εμφάνιση μοιάζει πολύ με το μαντρόσκυλο ζωγραφισμένο από τον Reinagle το 1803 .
Τα άσπρα σκυλιά είχαν εκτραφεί σε αυτον τον τύπο για αιώνες , και παρόλο που δεν έχουν κυνολογικούς φορείς για την προστασία των συμφερόντων τους , ούτε οποιοδήποτε γραπτό γενεαλογία , δεν είναι ποτέ οποιοδήποτε άλλο χρώμα από το λευκό ... σκυλιά που γεννήθηκαν σε οποιαδήποτε άλλη απόχρωση από το λευκό είναι αμέσα για θανάτωση ( όπως στην περίπτωση του Komondor ) , εν μέρει λόγω της ισχυρή ς πεποίθησης ότι άλλα χρώματα φέρνουν κακοτυχία και εν μέρει επειδή ένα λευκό σκυλί μπορεί να είναι πιο εύκολα να το δει κανείς σε μια χώρα όπου είναι καλό να γνωρίζεις πού ακριβώς είναι τα σκυλιά .
Ταξιδιώτες στην Ελλάδα το δέκατο έβδομο και τον δέκατο όγδοο αιώνα αναφέρονται σε αυτά τα σκυλιά ως με άγρια προδιάθεση και τεράστιων διαστάσεων. Κατά τη διάρκεια των τελευταίων 120 χρόνων , είναι γνωστό ότι η φυλή έχει την τάση να μικραίνει στις παρυφές του πολιτισμού , αλλά πίσω στα βουνά αυτά εξακολουθούν να είναι τεράστια στο μέγεθος και τη δύναμη .
Τόσο το ελληνικό τσοπανόσκυλο οσο και το Σπαρτιάτικο σκυλί είναι άγρια , και είναι αλήθεια ότι ποτέ αγνώστοι δεν περπατούν μόνοι του χωρίς να είναι οπλισμένοι με κατι, οι βοσκοί κάνουν συχνή προσφυγή στα άκρα των μπαστουνιών τους , ή να κρατούν στις τσέπες του πέτρες βολικό για τον έλεγχο των θηρίων .
Σκόπιμα εκπαιδεύονται για να προστατεύσουν τα κοπάδια όχι μόνο από άγρια ζώα , αλλά από άλλους άνδρες , εκτός από τους κυρίους τους . Σε λίγες περιπτώσεις ο ενθουσιασμός τους πρέπει να αναχαιτιστεί σε κάποιο βαθμό , και αυτό γίνεται συνήθως με την πρόσδεση μιας βαριάς αλλυσίδας στο κολάρο του σκύλου , αν και αυτό δεν συμβαίνει σε τέτοια έκταση , όπως είναι στη Ρουμανία και τη Βουλγαρία .
Μια άλλη ιδιομορφία για τα ελληνικά τσοπανόσκυλα είναι ότι μερικές φορές μπορεί κανείς να δει ένα τέτοιο σκυλί με την άκρη του δεξί αυτίου κομένη εντελώς . Αυτό γίνεται από ορισμένους ποιμένες του παλιάς σχολής που θρησκευτικά πιστεύουν ότι μια τέτοια επέμβαση θα " βελτιώσει " την ακρόαση του ζώου ! Το αυτί ποτέ δεν κακοποιείται από το βοσκό, αλλά το κόψιμο είναι αρκετά διαδεδομένο .
Ενας Σπαρτιάτης Ποιμενικός ήταν κάποτε εκτεθεί σε ενα Dog Show στο Islington, Longdon , αλλά αυτό ήταν παλιά , και είχε χαρακτηριστεί με τον τίτλο του " Albanain Wolfhound " . Δεν έχουν εισαχθεί στην Βρετανία ελληνικά τσοπανόσκυλα απο όσο ο συγγραφέας γνωρίζει . Και δεν παρουσιάζονται καν στην Ελλάδα , γιατί δεν υπάρχει Κυνολογικός Όμιλος στην Ελλάδα ούτε κανένα προστατευτικό σώμα , εκτός από ενα σωματείο αντι- βαναυσότητας που ελάχιστα ενδιαφέρεται για την αυτόχθονων φυλή σκύλων , για το μικρό βαθμό σκληρότητας οπου συμβαίνει δεν συνδέεται ποτέ με τους ποιμένες , αλλά μάλλον με τους αστούς .
Μόνο τα πολύ χρήσιμα είδη σκύλων μπορούν να έχουν ελπίδα επιβίωσης στην Ελλάδα , καν δεν υπάρχει το όνειρο της αναπαραγωγής σκύλων για ευχαρίστηση μόνο ... ακόμη και το παλιό σκυλί κυνηγιού , το Copoi , έχει σχεδόν εξαφανιστεί σήμερα.
DESCRIPTION. The head is fairly elongated though broad across the top of the skull, tapering to a fine but strong muzzle (the Spartan breed in contrast shows a bery broad head, with considerable "stop" and a rather short muzzle). The eyes are medium, round and dark in color; the ears are set high, small, triangular and bending forwards to a sharp point (a one-eared dog thus appears rather incongruous at first meeting), and are extremely mobile; the jaws are rather sharp in the taper but not snipy by any means, and have strong even teeth. The body is lithe and muscular, well ribbed up on the fairly deep chest, with good length of back and tucked-up loins, The legs are relatively short, straight and wll boned, with small compact feet; the tail is usually of natural length, set low and carried low, but raised in excitement.
The coat is short on the face and head, and the fronts of the legs, but medium on the rest of the body, smooth in texture, and slightly wavy with a tendency to feather on the backs of the legs and on the hindquarters. In color the Greek Sheepdog is pure white, or sometimes white with lemon, biscuit or fawn ears, or similarly colored patches on the flanks or set-on of the tail and, more rarely, white with fawn or biscuit flecks or ticks on the body. The height is about 26 inches.
Αναρτήθηκε απο dogforum.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου